Klassieke Astrologie
Uurhoek-astrologie 

Menu Klassieke
Astrologie

Home-pagina
Klassieke Astrologie

Home >uurhoek3.html

Uurhoek-astrologie, Deel-3

De orbs van de planeten

In deze aflevering over uurhoekastrologie wil ik het onderwerp van de orbs aansnijden, een zeer interessant onderwerp aangezien de orbs altijd een groot onderwerp van discussie zijn, met name bij de "gewone" geboorteastrologie. In de klassieke astrologie zijn het altijd de planeten die een zekere orb hebben gehad en nooit de aspecten. Dat ook de aspecten tussen planeten op een bepaald moment een "orb" kregen toegemeten, is te danken cq. te wijten geweest aan Alan Leo, de grote Engelse astroloog die er in het begin van de 20e eeuw alles aan heeft gedaan om de astrologie weer in de belangstelling te brengen. 

Dat is hem zeer zeker gelukt want zijn vele boeken werden zeer goed ontvangen en ook tegenwoordig worden zijn boeken nog steeds herdrukt, zo groot is de belangstelling er nog voor.
Het gebruik van de mineure aspecten door Alan Leo en vele anderen bracht ook problemen met zich mee, want als twee planeten in een halfvierkant met elkaar stonden met een afstand van 40 graden ertussen, dan zou het evengoed kunnen zijn dat ze halfsextiel stonden (30 graden) met een orb van 10 graden, zeker als het Zon en Maan betroffen, want hun orbs waren altijd erg ruim. Ook met andere aspecten waren er dezelfde problemen, zoals de 120, 135 en 150 graden aspecten die elkaar allemaal overlappen met de ruime orbs van de planeten. Het was voornamelijk Alan Leo die orbs ging vaststellen voor aspecten en zijn voorstellen werden direct overgenomen door de astrologische wereld en zo weten wij niet beter dan dat er voor een sextiel bijv. 6 graden orb wordt gehanteerd of voor een vierkant 6 tot 8 graden en voor een halfsextiel slechts 2 graden. Dit zijn ook weer benaderingen, want daarna begonnen er al weer varianten te komen op de orbs van aspecten.

Maar in de uurhoekastrologie treffen wij nog steeds een zeer grote overeenstemming aan met betrekking tot de orbs van de planeten. Hier hebben aspecten GEEN orb, het is uitsluitend de planeet die een orb heeft. Ik zal met enkele voorbeelden aangeven wanneer aspecten in een uurhoek geldig zijn en wanneer niet. Wij weten al uit de voorgaande twee artikelen dat een "zaak" doorgaat als er o.a. een conjunctie of een aspect met de twee significators plaatsvindt. Hierbij zijn de aspecten vierkant en oppositie speciale gevallen en moet er meer bij komen kijken als ook bij deze aspecten de "zaak" doorgaat.

Het onderstaande voorbeeld heb ik overgenomen uit het boek "Horary Astrology" van Derek Appleby dat in 1985 verscheen. Datum: 24-9-1979 om 21:24 uur GMT te Londen. Derek was bezig met een astrologisch project en hij kende een vrouwelijke collega-astroloog aan wie hij een voorstel deed tot samenwerking. Nadat hij het voorstel gedaan had, vroeg hij zichzelf af hoe dit allemaal verder zou lopen. Onderstaande horoskoop is de uurhoek.

De vrager wordt voorgesteld door de Ascendant op 27.18 Tweelingen met Mercurius als significator. De Maan is mede-significator voor de vrager.
Het gaat om een samenwerkings-vraagstuk, waarbij het 7e huis de andere partij (de dame dus) voorstelt. Hiervan is Jupiter de significator, want u weet…. bij de uurhoekastrologie wordt gewerkt met de klassieke planeten met klassieke heerserschappen.
Een eerste aanwijzing voor het doorgaan van de samenwerking is een Ptolemeïsch aspect tussen Mercurius en Jupiter. Hier is dat dus een sextiel tussen Mercurius op 10.33 Weegschaal en Jupiter op 29.06 Leeuw. Mercurius loopt sneller dan Jupiter en zal ooit het sextiel aspect vol maken. Toch is dit aspect niet geldig, want de afstand tussen de significators is 18°33' en dat is teveel natuurlijk.
We kijken ook naar de Maan als medesignificator, want die kan ook de samenwerking tot stand brengen door een Ptolemeïsch aspect met Jupiter. Dit aspect is echter een vierkant van 10.00 Schorpioen naar 29.06 Leeuw en ook hier is de orb veel te groot. Er kwam uiteindelijk geen samenwerking tussen beiden tot stand.

In beide gevallen zijn de orbs te groot voor een geldig aspect. Maar hoeveel is te groot? Hiervoor zijn in het verre verleden al regels opgesteld en die regels zijn binnen redelijke grenzen blijven bestaan door de eeuwen heen. Maar eerst wil ik u het begrip orb van een planeet nog eens duidelijk maken. Een planeet is een "levende" entiteit binnen de astrologie, net zoals de Zon en de Maan en de Vaste Sterren. Al deze hemellichamen hebben een "sfeer" om zich heen die naar alle richtingen uitstraalt. Deze "sfeer", vergelijk het met een "aura" komt overeen met de invloedsruimte die de planeet heeft. Hieronder geef ik u het voorbeeld van de Zon.

De zwarte stip in het midden stelt de Zon voor, dus de werkelijke fysieke schijf van de Zon. De diameter van de Zon bedraagt ca. 32 boogminuten. De echte kern van de Zon bevindt zich helemaal in het midden van de zwarte stip. Nu is de orb van de Zon het gehele gele gebied in de tekening en de orb strekt zich in alle richtingen uit en is dus niet alleen beperkt tot de lengterichting op de ecliptica (dus in de bewegingsrichting van de Zon), maar ook in de "breedte".

Hoe is nu de orb bepaald? De Ouden noemden al een orb van 15 graden (Firmicus Maternus, 330 n Chr., Matheseos, Boek-2). Hiertoe kwamen zij door in de buurt van de Zon te kijken welke hemellichamen voor het eerst zichtbaar werden nadat de Zon was ondergegaan.

Nadat de Zon voldoende ver onder de horizon was verdwenen, werden de eerste zwakke sterren van de 6e magnitude zichtbaar. Volgens de Ouden was die afstand 15 graden en volgens Jean-Baptiste Morin was die afstand 18 graden. Andere astrologen in die 1100 jaar varieerden tussen 18 en 15 graden.

Zo werd Mercurius zichtbaar nadat de Zon 11 graden onder de horizon stond en hiermee werd Mercurius een orb van 7 graden toebedacht (want 18 - 11 = 7) en zo verder voor de andere planeten. Op deze manier kregen de Zon, de planeten en de Maan allemaal hun eigen orb. Maar die orb is slechts de invloedssfeer van die ene planeet alleen.
Zo noemt de Arabiër Al Biruni in de 11e eeuw in zijn werk "The Book of Instruction in the Elements of the Art of Astrology" de volgende orbs:

Zon   15°          Mars 8°
Maan 12°         Jupiter 9°
Mercurius 7°     Saturnus 9°
Venus 7°

In de 16e en 17e eeuw waarin een grote herleving van de uurhoekastrologie zijn intrede deed, hebben de volgende auteurs diverse orbs vastgesteld voor de planeten:

William Lilly geeft in "Christian Astrology" voor elke planeet twee orbs en schrijft hierover: "…I sometimes use the one and sometimes the other, as my memory best remembers them, and this without error..".
William Simmonite geeft in "Horary Astrology" (1849) en Erwin Raphael in "Raphael's Horary Astrology" (1893) de volgende orbs:

De hele horde uurhoekastrologen uit de 20e eeuw, en dat zijn er heel wat, volgt over het algemeen de orbs van William Lilly, omdat zijn boeken "Christian Astro-logy" duidelijk en menselijk geschreven zijn en de voorbeelden die daarin gegeven worden, tot veler ve-beelding spraken.
Voor de Zon wordt over het algemeen een orb van 17° gehanteerd, omdat in vrijwel de gehele literatuur te vinden is dat planeten "verbrand" raken als zij binnen de 8°30' afstand komen van de Zon en zich "onder de zonnestralen" bevinden als ze binnen de 17° afstand komen tot de Zon. De meest gangbare lijst van orbs ziet er dan als volgt uit:

Zon              17°         Mars             8°

Maan           12°30’   Jupiter          9°

Mercurius   7°           Saturnus        9°

Venus          7°

Wanneer twee planeten met elkaar een conjunctie of een aspect vormen, dan is hun gezamenlijke orb gelijk aan de helft van de som van hun eigen orb.
Dus Zon driehoek Maan in een uurhoek is een werkbaar aspect indien Zon en Maan een afstand hebben van maximaal (17° + 12°30') / 2 = 14° 45'. Maar Venus sextiel Mercurius in een uurhoek is uitsluitend geldig indien beide planeten op een maximale afstand staan van (7 + 7) / 2 = 7 graden.

Hoe werken nu deze orbs in de praktijk? In ons bovenstaand voorbeeld van de astrologische samenwerking waren de significators resp. Mercurius en Jupiter. De gezamenlijke orb bedraagt 7 + 9 = 16 / 2 = 8 graden.

Wanneer in de horoskoop Mercurius en Jupiter zich binnen de gezamenlijke orb-afstand bevinden en bovendien Mercurius een ingaand aspect maakt met Jupiter (want een ingaand aspect geeft aan wat er nog te komen staat; een uitgaand aspect geeft aan wat er al geweest is), DAN PAS gaat de zaak door. In ons voorbeeld bedraagt de afstand 18°33' en dat is natuurlijk véél te veel.
Het andere alternatief van Maan vierkant Jupiter zou de volgende gezamenlijke orb geven: 12°30' + 9° = 21°30' / 2 = 10° 45'.
Als dus Maan en Jupiter zich binnen die 10° 45' zouden bevinden en de Maan zou een ingaand vierkant maken met Jupiter, dan zou de zaak alsnog door kunnen gaan, wel na veel moeilijkheden en verschil van standpunten, maar het zou eventueel kunnen. Echter in ons voorbeeld bedraagt de afstand 19° 6' en ook dat is véél te veel.

Het vaststellen van de gezamenlijke orb van twee planeten die een ingaand aspect met elkaar maken, heeft uitsluitend het doel om vast te stellen of het aspect geldig is of niet. Vervolgens gaat men daarna bekijken hoe lang het duurt voordat het aspect werkelijk gemaakt wordt. Ik geef hieronder nog een extra voorbeeld van deze theorie. Ook dit voorbeeld komt uit het boek van Derek Appleby en de vraag is hier: "Zal ik met die andere persoon trouwen?" Gegevens: 14 oktober 1973 om 14:43 GMT; 50.27N; 3.33W. De horoskoop vindt u hiernaast afgebeeld.

De vraagsteller wordt door de Waterman Ascendant aangegeven, waarvan Saturnus de heerser is! Nogmaals in de uurhoekhoroskoop werkt men met de klassieke heersers. De persoon met wie de vraagsteller wil trouwen wordt voorgesteld door het teken Leeuw op het 7e huis (de evt. toekomstige partner) waarvan de Zon de heerser is. Het gaat er nu om of Saturnus en de Zon met elkaar een Ptolemeïsch aspect maken, waarbij de Zon de snelslopende planeet is. In de uurhoek zelf maken Zon en Saturnus geen aspect, maar de Zon loopt sneller dan Saturnus en wanneer de Zon in het teken Schorpioen is aangekomen, zal hij een driehoek maken met Saturnus, waardoor de trouwerij doorgaat.

Maar…. voordat de Zon dit aspect maakt, moet hij eerst van 21.07 Weegschaal naar 4.45 Schorpioen toe en die afstand bedraagt 13°38'. De maximale afstand tussen Zon en Saturnus mag zijn: (17 + 9) / 2 = 13 graden. Hierbij heb ik nog 17° aangehouden voor de Zon, terwijl in de meeste gevallen 15° wordt gehanteerd.
Zelfs al zou voor Saturnus 10° orb worden gebruikt (wat men af en toe ook aantreft), dan nog zou de maximale orb zijn: (17 + 10) / 2 = 13°30'.

De afstand in de horoskoop bedraagt 13°38' en is dus teveel en daarmee gaat de zaak niet door! Kijkt men nog even naar de Maan als co-significator, dan is daar geen Ptolemeïsch aspect te zien. Ook hier luidt het oordeel: "Nee, er komt geen trouwerij".

Let op!

Men moet niet de vergissing maken om in de horoskoop het aspect Saturnus vierkant Zon te nemen tussen 4.45 Kreeft en 21.07 Weegschaal, want de snelste planeet moet altijd het aspect maken. In dit geval zou deze orb zowiezo te groot zijn (16°22').
Buiten het feit dat Zon en Saturnus geen aspect maken binnen de toegestane maximale orb, zijn er nog diverse factoren die het gehele oordeel nagatief doen uitpakken, zoals het feit dat de Maan "belegerd" staat tussen beide malefics Mars en Saturnus; de Zon staat in "vernietiging" en Saturnus "in val", allemaal factoren die sterk verzwakkend werken op de significatoren en waardoor het niet wil lukken.
Het vervolg van het verhaal is dat beide partijen inderdaad niet trouwden en dat de relatie langzamerhand uitdoofde.

Start pagina: 31 december 2008, © J. Ligteneigen
     

Teller

______________________________________________

Pagina voor het laatst bewerkt op / Page maintained on:   02/07/2023