Boekbespreking Nederlandse Boeken

                                                 door J. Ligteneigen                                  

 

Menu zonder JAVA

 

Home

 

Mail

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Home > Boeken > BoekNED02

 

AUTEUR: Ellynor Barz

TITEL: Goden en Planeten - astrologische archetypen

GEGEVENS: Utrecht; uitgeverij Kosmos bv; 1990; 240 blz.;

ISBN: 90-215-1540-7; paperback;

Nederlandstalig; oorspronkelijk Duitstalig boek;

Prijsindicatie: ƒ 39,-

Dit boek is oorspronkelijk in 1988 onder de titel Götter  und Planeten uitgegeven door Kreuz Verlag AG te Zürich.

In dit boek geeft de jungiaanse analytica en astrologe Ellynor Barz een interessante en uiterst leerzame visie op de astrologie. Ik heb zelf altijd geroepen "(Griekse) mythologie is geďllustreerde astrologie" en in dit boek komt deze visie geheel tot zijn recht.

In haar astrologische visie gaat ze er van uit dat de goden achter de planeten staan als archetypische invloed. Ook in Sagittarius zijn in het verleden vele artikelen hieraan gewijd, denkt u maar aan de jaargangen 1985, 1986 en 1987 waarin de heer Mesman op deskundige wijze de belangrijkste goden, halfgoden en andere mythische figuren heeft behandeld.

Het boek is ingedeeld in vier blokken, t.w. de planeten, de dierenriemtekens, de huizen en een verzamelblok, waarin achtereenvolgens de kwadranten, elementen, paren en aspekten voorkomen.

Na een wat moeizame inleiding, waarin schrijfster de begrippen symbool en projectie verklaart vanuit de leer van de psycholoog Jung, gaat zij in het daaropvolgende hoofdstuk in op de ontstaansmythen van de planeten.

Ik was vroeger altijd al geďnteresseerd in de mythologische verhalen. Ook de series op de TV, zoals de avonturen van Odysseus en later de verhalen over de Romeinse keizer Claudius werden door mij verslonden.

Dit boek brengt een deel van die verhalen weer tot leven op een plezierige en makkelijk te lezen manier. Ellynor's schrijfstijl is goed en duidelijk te volgen.

Velen kennen ongetwijfeld de ontstaansmythe, waarbij Gaia (de Aarde) uit de Chaos ontstond. Uit haar ontstond weer Ouranos (Uranus) met wie zij samen 12 kinderen kregen, de Titanen genoemd. Daarnaast baarde Gaia nog 3 Cyclopen (eenogigen) en 3 honderdarmigen. Uit schaamte voor dergelijke gedrochten, werden ze door Ouranos in het binnenste van de Aarde, de Tartaros gegooid.

Als we zoiets lezen, dan lijkt een dergelijke mythe zich in het verre verleden af te spelen en uiteindelijk is het ook een verhaal, dat deel uitmaakt van de kosmologie volgens het beeld van de oude Grieken.

Toch is het een belangrijke constatering van de schrijfster dat een mythe altijd één geheel is en tevens tijdloos is. De handeling speelt zich evenzeer in het verleden als in het heden af. Bovendien is de mythe ook niet aan een bepaalde plaats gebonden. De plaats van actie ligt in onszelf (in onze geest, het onbewuste). In de mythen weerspiegelen zich oerpatronen (de archetypen genoemd) van de menselijke ervaring. Deze oerpatronen zijn niet verzonnen, maar ervaren door de individuele ervaringen van alle mensen als individu, maar tevens als een collectieve ervaring van alle mensen tezamen, die nu leven en die ooit in de menselijke historie geleefd hebben.

Op die manier bezien kun je een mythe toepassen in de astrologische leer. Een praktisch voorbeeld is Saturnus, die in vele oude afbeeldingen wordt voorgesteld als een oude man met een zeis en zandloper in zijn hand. Als u de mythe van Kronos (de Griekse naam, later door de Romeinen Saturnus genoemd) leest, dan wordt het verhaal verteld dat Kronos een einde maakte aan de grenzeloze pogingen van Ouranos om met Gaia kinderen te verwekken. Gaia smeedde in haar binnenste een sikkel (of zeis). Van alle in de Tartaros opgesloten Titanen, was Kronos de enige die de moed had om de sikkel te hanteren en Ouranos te ontmannen. Hierna waren hemel (Ouranos) en Aarde (Gaia) voorgoed gescheiden. Vanaf dat moment was Kronos de machtigste god en waakte noodgedwongen over zijn macht. Iedereen vormde in principe een bedreiging voor zijn macht. Om die redenen verslond hij al zijn kinderen, op één na, die listig door zijn moeder werd verstopt : Zeus (Jupiter). Deze ontnam later Kronos' macht en werd de god der goden.

Dit kleine stukje verhaal uit de gehele mythe verklaart bijv. al dat Saturnus lef heeft : hij is de enige die het aandurft om zijn vader te onttronen en ontmannen. Niemand anders van de machtige Titanen durfde dit. Hij stond er alleen voor. Na deze daad was hij de machtigste god geworden. Saturnus geeft in de wereld de presidenten, koningen en wereldleiders aan.

Tevens was hij bang om zijn macht kwijt te raken. Hij werd achterdochtig en verslond zijn kinderen uit angst dat een van hen hem misschien van de troon zou stoten. Uiteindelijk kwam zijn 'val' : Zeus ontnam hem zijn macht en heerserschap. Hieruit wordt ook duidelijk dat de 'val' van een hoge positie door Saturnus wordt aangegeven. Ook wordt duidelijk wat Saturnus al niet kan doen om zijn machtspositie te behouden. Er bestaan verschillende versies van wat Zeus met Kronos heeft gedaan na de machtswisseling. In een van die versies werd Kronos door Zeus verbannen naar Latium (het oude Italië) en liet hem daar het land voor zichzelf behouden. Op deze wijze liet Zeus Kronos een groot deel van het land regeren, hoewel dit onherbergzaam en bergachtig was (Saturnus-landen worden hierdoor gekenmerkt). Kronos gebruikte al zijn energie en taaie doorzettingsvermogen om dit land weer vruchtbaar te maken. Hij leerde de mensen de akkerbouw. Hij kreeg het steeds drukker en kreeg zóveel taken en doelstellingen en werd zó in beslag genomen door zijn werk dat hij zich niet meer met de Olympische zakelijkheden bezighield. De zeis is zowel symbool voor de lef die hij had om Ouranos te ontmannen als voor zijn vlijt en inzet in de akkerbouw. Nog steeds worden in Griekenland de zgn. "Kronia" gehouden, feesten ter ere van Kronos.

Dit is nog maar een klein stukje van de mythe, dus u kunt zich voorstellen welke symboliek achter de planeten schuilt, waar wij nu nog steeds in astrologische zin gebruik van maken, al dan niet aangepast aan de moderne tijd. En dat kan, want mythen zijn tijdloos.

Ontstaansmythen

Het onderdeel ontstaansmythen is erg belangrijk voor de kennis over de 'grote' planeten Jupiter, Saturnus, Uranus, Neptunus en Pluto. In de mythen van Hesiodus, de Theogonia, wordt de rol van Hades (Pluto) al uitgebreid beschreven als heerser van het dodenrijk en later als ontvoerder van Kore (die daarna Persephone heette).

Ook de traditionele functies van Jupiter en Saturnus als tegengestelde planeten (antagonisten) komen uitgebreid aan bod.

Door middel van de verhalen leert men naar mijn mening ook veel beter de diverse betekenissen onthouden en wel op een manier die speels en creatief is en niet 'recept-achtig', zoals men in vele boeken tegenkomt.

 

De jonge goden, Zon en Maan

Ook de mythen van Mars, Venus en Mercurius komen uitgebreid aan de orde. Deze volgen pas nadat Zeus (Jupiter) de macht had overgenomen en god der goden was geworden. Hierna kreeg elke god zijn eigen heerserschap toebedeeld gekregen.

Zon en Maan worden apart behandeld, omdat beide hemellichamen ons fysiek sterker beďnvloeden. Denk aan de simpele verschijnselen zoals dag en nacht, licht en donker, koude en warmte en de seizoenen.

De tekens van de dierenriem

Na een klein intermezzo over de dierenriem en de precessie van het lentepunt worden achtereenvolgens alle tekens van de dierenriem besproken.

Dit gebeurt op duidelijke en verhelderende wijze, veelal verwijzend naar de nadruk op de dieren, zoals ze in de natuur leven. Daar waar de tekens meer menselijke voorstellingen aanduiden (Tweelingen, Maagd, Weegschaal, Boogschutter en Waterman), worden de mythologische verhalen weer als bron van interpretatie gehanteerd.

Het is wel jammer dat de schrijfster aan Schorpioen weer Mars en Pluto als heersers toekent. Zo gebeurt dit ook met de tekens Waterman (Uranus en Saturnus) en Vissen (Neptunus en Jupiter). De mythologische verhalen bieden ALLE mogelijke aanleiding om de juiste heerserschappen toe te kennen. Hades (Pluto) is zeer uitgebreid beschreven als god van de onderwereld, diep verborgen onder de Aarde waar geen licht het kon bereiken. Posseidon (Neptunus) wordt uitgebreid beschreven als god van de zeeën en wateren. Ook Ouranos (Uranus) als hemel zelve, eerst één met Gaia (de Aarde), later zelfstandig als hemel.

Ellynor weet een goed contrast te beschrijven tussen alle tekens, die na elkaar volgen, die dus buren van elkaar zijn. In alle opzichten verschillen de tekens sterk van elkaar en dit komt goed in het boek tot uiting.

In het laatste grote deel worden de huizen besproken als de 12 levensgebieden waarop de mens de krachten van de planeten in de zin van de daarbij behorende tekens moet verwerkelijken. Haar principe 'achter' de huizen is dat elk huis een bepaald levensgebied vertegenwoordigt dat op concrete wijze moet worden doorleefd. In de huizen wordt aan de orde gesteld wat in het karakter van de mens besloten ligt, wat hem/haar in zijn even overkomt en wat hij/zij zelf tot stand brengt.

In het boek gaan 84 bladzijden over de mythen van de planeten, daarna 59 bladzijden voor de tekenbeschrijvingen en ten slotte gaan 24 bladzijden over de huizen van de horoskoop. Hiermee maakt schrijfster duidelijk dat de planeten als (mythologisch) symbool zich zeer sterk profileren. Tekens zijn eigenlijk geen symbool - er zijn geen mythen over de tekens, hooguit diverse sagen, zoals bij het teken Kreeft. Ook huizen zijn geen symbool.

Het boek is voorzien van een alfabetische index en een 40-tal literatuurverwijzingen, vrijwel alle Duitstalige werken. Met een 85-tal noten wordt de hoofdtekst van commentaar voorzien. Daarnaast wordt de tekst in ruime mate afgewisseld door 38 kleine en grotere afbeeldingen, waardoor het geheel zeer leesbaar blijft.

Beginners : een 'must' klinkt altijd zo dwangmatig, maar een aanrader is dit boek absoluut. Gewoon onthouden : mythologie is geďllustreerde astrologie. Goed voor het leerproces. Het onthouden gaat hierdoor beter.

Gevorderden: het is altijd goed om de aanwezig kennis van planeten, tekens en huizen weer de revue te laten passeren, nu eens vanuit de mythologische kant bezien. Door diepgaande studie over het wel en wee van de diverse goden komt men tot nog grotere kennis van de planeetinvloeden.

-----     -----     -----

Opgemaakt: 03-12-2005 Š J. Ligteneigen

Pagina layout: 09-12-2008 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

_______________________________________________

Pagina voor het laatst bewerkt op / Page maintained on:  15/07/2023