Astrologische Artikelen door J. Ligteneigen
Home > Artikelen > Simon_Newcomb
Dit artikel is een eerbetoon aan mijn persoonlijke "held" waar het gaat om de formules van de theoretische planetenberekening en de vele formules ten aanzien van andere astronomische berekeningen. Een groot deel van dit artikel vindt u terug op de laatste bladzijde van de handleidingen van de computerprogramma's Newcomb-V1 en Newcomb-V2 die door mij zijn gemaakt.
De astronomische gedeelten uit de computerprogramma's Newcomb-V1 en -V2 bestaan voornamelijk uit de formules van Simon Newcomb voor wat betreft de berekeningen van Zon, Mercurius, Venus, Mars, Uranus en Neptunus. Voor de overige planeten en de Maan zijn andere theorieën gebruikt, die nauwkeuriger zijn en voor een grotere tijdsperiode geldigheid hebben.
Simon Newcomb
Simon Newcomb werd op 12 maart 1835 in Wallace, Nova
Scotia, Canada geboren. Hoewel hij geen formele opleiding had gehad, begon
hij in 1854 zelf aan een studie wiskunde in de bibliotheek van Washington.
Hij kreeg een baan als rekenaar in 1857 aan het American Nautical Almanac
Office. Newcomb studeerde aan de Harvard Universiteit en studeerde er in
1858 af. In 1861 werd Newcomb aangesteld bij het Naval Observatory te
Washington.
Hij besteedde de daaropvolgende 10 jaar aan het bepalen
van de posities van hemellichamen met gebruik van verschillende
telescopen, waaronder de 26-inch refractor, die net was gebouwd.
Zijn werk kan in drie delen worden gezien: (1) het
bepalen van de bewegingen van de hemellichamen, gebruik makend van
Newton’s wetten van beweging en aantrekking en de beste gegevens over
massa en afstanden van de hemellichamen, rekening houdend met de
verstoringen als gevolg van de onderlinge aantrekkingen, (2) vanuit deze
berekeningen werden posities bepaald in Rechte Klimming en Declinatie,
waarmee direct observaties konden worden gedaan, (3) het vergelijken van
de observaties met de berekeningen en bij verschillen het herberekenen van
zowel observaties als de theorie. Let wel: dit werd allemaal gedaan ZONDER
computers of rekenmachientjes, die waren er nog niet. Alles was puur
handwerk.
In 1877 werd hij directeur van de American Nautical
Almanac Office en begon vanaf dat moment zijn allerbelangrijkste
werk, dat hij zelf als volgt formuleerde....
“...een
systematische bepaling van de astronomische constanten vanuit de best
mogelijke gegevens, een heronderzoek van de theorieën van de beweging van
hemellichamen en de voorbereiding van de tabellen, formules en regels voor
het opstellen van efemeriden en voor andere toepassingen van dezelfde
resultaten”
Hij deed metingen aan de snelheid van het licht en de
constante van de precessie, hij was voorts een belangrijk begeleider bij
de bouw van ’s werelds grootste telescopen. Tevens analyseerde hij
opnieuw alle observaties die gedaan waren door de belangrijkste
observatoria in de wereld sinds 1750. Hij onderzocht alle planeten,
behalve Jupiter en Saturnus, dat hij aan George W. Hill overliet. De
analyse van de Maanbeweging werd later door E.W. Brown na zijn dood
vervolmaakt. Het resultaat van Newcomb’s monnikenwerk was een enorme
verbetering in de precisie van de American Ephemeris and Nautical Almanac,
hét essentiële boek voor navigatielieden, en organisaties voor de
bepaling van de tijd.
Newcomb was professor wiskunde en astronomie van 1884 tot
1893 en was gedurende vele jaren Editor van The American Journal of
Mathematics. Hij was ook een der stichters en de eerste voorzitter van The
American Astronomical Society (1899-1905). Tevens was hij voorzitter van
de American Mathematical Society van 1897 tot 1898.
Newcomb ontving vele eerbewijzen voor zijn werk. Zo werd hij als Fellow van de Royal Society gekozen in 1877 en ontving hij de Copley Medal in 1890. Hij was daarnaast erelid van de meeste wetenschappelijke instellingen van de wereld.Verder is een maankrater naar zijn naam vernoemd.
Tijdens het 300-jarig bestaan van de Universiteit van Leiden in 1875 werd hem door de Universiteit als onderscheiding het meesterschap wiskunde en het doctoraat natuurfilosofie uitgereikt
Tot 1984 toe werden zijn tabellen en formules toegepast voor het maken van ALLE efemeriden op astronomisch terrein. Zijn astronomische invloed was gigantisch.
Al
vanaf mijn eerste schreden op het gebied van astronomische/astrologische
computerprogramma’s ben ik in aanraking gekomen met vele van zijn
werken, de zgn. “Astronomical Papers prepared for the American Ephemeris
and Nautical Almanac”, de volumes 1 t/m 6 en de vele andere hiervan
afgeleide boeken en artikelen. Zijn nauwkeurigheid heeft mij erg
gemotiveerd om een dergelijke precisie na te streven in mijn eigen
programma’s. Geen onderzoek heb ik nagelaten om de astronomische data zo
nauwkeurig mogelijk toe te passen. Veel van dit onderzoek wordt door mij
nog nader uitgewerkt en zal pas in versie-3 van het programma zijn
uiteindelijke vorm krijgen, de ultieme precisie in de planetenberekening.
Het moge duidelijk zijn dat ik een groot respect heb
Newcomb’s werk en het is niet meer dan logisch om mijn computerprogramma's
zijn naam te geven.
Simon Newcomb stierf op 11 juli 1909 in Washington DC als een der grootste wetenschappers van de 19e eeuw.
Simon Newcomb's graftombe op het Arlington National Cemetary.
Het
grafschrift luidt: "Professor of Mathematics, United States Navy,
1835-1909. The heavens declare the glory of God, and the firmament showeth
his handiwork"
Behalve
zijn vrouw ligt ook zijn dochter Anita Newcomb McGee begraven op deze
plaats.
Literatuur:
Astronomical Papers For The Use Of The American Ephemeris And Nautical Almanac(APPAENA)
V1, No.1, 1882, On the recurrence of solar eclipses with tables from BC 700 tot AD 2300
V1, No.2, 1882, A transformation of Hansen's Lunar Theory, compared with the theory of Delaunay
V1, No.4, 1882, Catalogue of 1098 standard clock and zodiacal stars, prepared under the direction of Simon Newcomb
V1, No.6, 1882, Discussion of observed transits of Mercury
V2, No.1, 1891, Formulae and tables for expressing corrections to the geocentric place of a planet in terms of.......
V2, No.3, 1891, Measures of the velocity of light made under the direction of the secretary of the navy during
the years 1880-1882
V2, No.5, 1891, Discussion of observations of the transits of Venus in 1761 and 1769
V2, No.6, 1891, Discussion of the north polar distances observed with the Grenwich and Washington Transit
Circles, With a Determination of the constant of Nutation
V3, No.1, 1891, Development of the perturbative function and its deratives, in sines and cosines of multiples of the
eccentric anomalies and in powers of the eccentricities and inclinations
V3, No.3, 1891, On the motion of Hyperion, a new case in celestial mechanics
V3, No.5, 1891, Periodic perturbations of the longitudes and radii vectors of the four inner planets of the first order
as to the masses, computed under the direction of Simon Newcomb
V5, No.1, 1895, Development of the perturbative function in cosines of multiples of the mean anomalies and of
angles between the perihelia and common node and in powers of the eccentricities and mutual incl.
V5, No.2, 1895, Inequalities of long period and of the second order as to the masses, in the mean longitudes
of the four inner planets
V5, No.3, 1895, Theory of the inequalities in the motion of the Moon produced by the action of the planets
V5, No.4, 1895, Secular variation of the orbits of the four inner planets
V5, No.5, 1895, On the masses of Jupiter and the orbit of Polyhymnia
V6, No.1, 1898, Table of the Motion of the Earth on its axis and around the Sun
V6, No.2, 1898, Tables of the heliocentric motion of Mercury
V6, No.3, 1898, Tables of the heliocentric motion of Venus
V6, No.4, 1898, Tables of the heliocentric motion of Mars
V7, No.3, 1898, Tables of the heliocentric motion of Uranus
V7, No.4, 1898, Table of the heliocentric motion of Neptune
V8, part1, 1905, A New determnation of the precessional constant with the resulting precessional motion
V8, part2, 1905, Catalogue of fundamental stars forthe epochs 1875 and 1900 reduced to an absolute system
V9, part1, 1912, Researches on the motion of the Moon
Boeken:
Popular Astronomy, 1877, Harper & Bross
The Reminiscences of an Astronomer, 1903, Houghton, Miffin and Copany
Side-Lights on astronomy, 1906, Harper & Borss
_______________________________________________________
Pagina voor het laatst bewerkt op / Page maintained on: 31/12/2015