Artikel-15: Het teken KREEFT: een der oudste zodiaktekens | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Astrologische Artikelen door J. Ligteneigen |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Het teken Kreeft is één van de Kardinale tekens van de dierenriem.
Samen met Ram, Weegschaal en Steenbok mag het tot de belangrijkste tekens
worden gerekend in de astrologie. Nog vóórdat de dierenriem (ook wel
zodiak genoemd) haar bestaansrecht kreeg, bestonden er al de zogenaamde constellaties.
Dit waren groepen sterren, die op één of andere manier bij elkaar
hoorden. De oorsprong hiervoor zijn mythologische figuren, dieren of
andere objecten. Op gebruiksvoorwerpen van de Soemeriërs
(ca. 4000 v. Chr.) zijn tekeningen van constellaties teruggevonden,
waaronder die van de Waterman, die het water van onsterfelijkheid uitgiet
over de Aarde. Hiermee is Waterman wellicht de alleroudste constellatie. Constellaties die zich dicht in de
buurt van de schijnbare zonnebaan (ecliptica) bevonden, werden tot zodiaktekens benoemd. De zodiak werd in ca. 450 v. Chr. door de
Babyloniërs in 12 gelijke delen verdeeld, waaruit onze huidige dierenriem
bestaat: 12 delen met elk een exact gelijke lengte van 30 graden, tezamen
360 graden, gelijk aan een volledige cirkel. De Egyptische farao Ramses II (1300 -
1256 v. Chr.) zou de kardinale
tekens Ram, Kreeft, Weegschaal en Steenbok hebben vastgelegd. Dit
waren in die tijd immers de tekens van de equinoxen en de zonnewendes. Er
bestaat echter geen volledige zekerheid of de kardinale tekens inderdaad
uit die tijd stammen. Zoals u al weet, bestaat er dus een verschil tussen de constellatie Kreeft en het dierenriemteken Kreeft, waarvan met zekerheid vastgesteld kan worden dat de constellatie het oudste van de twee is. De
constellatie Kreeft. Het sterrenbeeld Kreeft (Cancer) ligt
tussen de coördinaten Rechte Klimming 7h53m en 9h19m
en Declinatie +7o en +33o Noord. Het is hierdoor een
der kleinste sterrenbeelden, vanwege de geringe afstand in Rechte
Klimming. De coördinaten zijn vooral van belang
voor de waarnemer, die dit sterrenbeeld en zijn sterren wil gaan
waarnemen. De Zon staat in dit sterrenbeeld tussen 20 juli en 10 augustus.
Het sterrenbeeld is het best waar te nemen in februari en maart, waar het
rond 9 uur 's avonds in het Zuiden aan de hemel staat. Merk het belangrijke verschil op tussen
de periode, waarin de Zon staat in het sterrenbeeld Kreeft en het
dierenriemteken Kreeft. In het dierenriemteken verblijft de Zon gemiddeld
tussen 21 juni en 22 juli. Volgens enkele geschriften van Cicero
(Romeins staatsman en groot politiek redenaar : 106 - 43 v. Chr.) werd dit
sterrenbeeld "Nepa" genoemd en betekent een Egyptische
schorpioen. De Romeinse dichter Ovidius (43 v.Chr.
- 17 n.Chr.) noemt hem "Octipes", wat achtvoetig betekent. Naast enkele andere namen werd het
sterrenbeeld in het oude Griekenland Kribbe en Kreeft genoemd. Arathos, een Grieks astronoom en
dichter (315-245 v.Chr.) beschreef dit sterrenbeeld in zijn boek "Phenomena"
als volgt: "Ook
is de Kribbe van betekenis: " "Een
nevel als schepping draagt zij" "Naar
het Noorden mee" "Twee
zwakke sterren zijn haar meegegeven" "Zij
staan niet al te ver van elkaar" "Maar
ook niet al te dicht, hoogstens een el
bedraagt hun afstand" "Eén
kijkt er naar het Noorden" "En
één naar de Zuidenwind" "Men
noemt ze de ezels" "En
de Kribbe staat er tussenin" Met de beide ezels worden de zwakke
sterren
(4,73
magnitude) en
(4,17
magnitude) Cancri bedoeld, die ook nu nog in de astrologie worden gebruikt
en beter bekend staan als North en
South Asselus of ook wel Asselus Borealis resp. Asselus Australis. De Kribbe is een open sterrenhoop en
bevat ongeveer 300 sterren met een magnitude tussen 6 en 17, zéér
lichtzwakke sterretjes dus. De Kribbe wordt ook wel aangeduid als M44,
genoemd naar de indeling van Messier. In de oude Arabische wereld kende men
ook het sterrenbeeld Kreeft. De helderste ster,
Cancri
werd "Acubens" genoemd, wat "schaar" of
"tang" betekent. Verder komt men hier de naam "Sertan"
tegen dat het beste met "Kreeft" vertaald kan worden. Hiermee
bedoelden de Arabieren zowel het gehele sterrenbeeld als de gelijknamige
ster. De
Griekse Sagen over Heracles. Over
Heracles, door de Romeinen ook wel
Hercules genoemd, bestaan er meerdere verhalen, sagen. De Griekse dichter
Sophocles (496-405 v.Chr.) schreef erover in zijn "Trachiniae"
en de Griek Euripides (480-406 v.Chr.) in zijn "Heracles". Ook
de Griek Apollodorus heeft de mythen en sagen verzameld in meerdere
werken. Toen Amphitryon , de echtgenoot van
Alcmene op krijgstocht was in zijn strijd tegen de Taphiërs, werd Alcmene
door de God der Goden Zeus benaderd en hij verwekte bij haar een kind,
Hercules. Zeus schepte hierover in de openbaarheid op. Hera, de echtgenote
van Zeus was hierover woedend en zwoor wraak tegen deze openlijke ontrouw.
Hera kon Heracles' geboorte niet
verhinderen, maar toen hij was geboren stuurde ze twee slangen op hem af.
Hij greep ze met zijn handen, waaruit geen ontsnappen mogelijk was en
kneep het leven uit de slangen. Amphitryon, inmiddels teruggekomen van
zijn krijgstocht was enorm trots op "zijn" zoon, waarvan hij
niet wist dat deze door Zeus was verwekt. Een van die 12 bovenmenselijke opgaven
was om een negenkoppige waterslang (het sterrenbeeld Hydra is hiernaar
genoemd) te bevechten. Elke keer als Heracles een kop afsloeg, groeide er
weer twee nieuwe aan. Zijn opgave werd nog bemoeilijkt, doordat Hera een
reusachtige krab op hem afstuurde, die hem pijnlijk in zijn hiel beet.
Heracles verpulverde de krab met één grote trap. De ontelbare restanten
zouden de open sterrenhoop Praesaepe voorstellen. Hierna rekende Heracles
af met de negenkoppige slang. Uit dankbaarheid voor de beet plaatste
Hera de krab voor eeuwig aan de hemel en dit nu het sterrenbeeld Kreeft
geworden. De
Kreeftskeerkring. Als u een atlas openslaat en
bijvoorbeeld kijkt naar de kaart van Egypte, dan ziet u over het
Nassermeer een lijn lopen. Deze parallel-lijn heet de Kreeftskeerkring
en ligt op 23o27' Noorderbreedte. Deze benaming stamt uit de
tijd dat de Zon op Aarde zijn hoogste stand aan de hemel bereikte. Dit
gebeurde zo'n 2000 jaar geleden toen de Zon het sterrenbeeld
Kreeft introk. Inmiddels is door de precessie van de aardas dit
verschijnsel naar het sterrenbeeld
Tweelingen verschoven. U merkt het al, ik spreek nog steeds over het sterrenbeeld Kreeft en Tweelingen. Zou u precies op deze Kreeftskeerkring
staan, dan zou op slechts één dag van het jaar (rond 21 juni) de Zon
loodrecht boven uw hoofd staan. Op alle andere dagen staat hij al weer
lager Naarmate u dichter naar de evenaar gaat, zijn er meer dagen, waarop
de Zon pal boven uw hoofd staat. Gaat u echter noordelijker, dus boven
de Kreeftskeerkring, dan is er geen enkele dag, waarop de Zon pal boven uw
hoofd staat. De
Steenbokskeerkring. Iets soortgelijks is er voor de
zuidelijke breedtegraden. Eenzelfde parallelcirkel ligt er op 23o27'
Zuiderbreedte. Rond 22 december verschijnt daar de Zon
pal boven het hoofd. Op alle andere dagen gebeurt dan niet meer. Zou u
zuidelijker reizen dan de Steenbokskeerkring, dan is er geen enkele dag
meer, dat de Zon pal boven uw hoofd staat. Tussen de twee keerkringen in, het tropische gebied, zijn er steeds meer dagen, waarop de Zon precies in het Zenit staat. Precies op de evenaar gebeurt dit elke dag. Sterrebeelden vs. dierenriemtekens. In de astrologie werken wij niet met de
sterrenbeelden, maar met de dierenriemtekens,
die door de Babyloniërs in precies 12 gelijke delen van 30 graden werden
verdeeld. Het teken Ram begint ALTIJD bij nul graden. Dit startpunt is het
begin van de zodiak en heet ook wel de lente-equinox. Na de Ram komt bij
30 graden het teken Stier en zo voort tot het teken Vissen, dat op 330
graden begint. Als de Zon het teken Vissen heeft doorlopen, is de cirkel
(360 graden) rond en begint alles weer opnieuw. Dit, voor de astrologische leer,
EEWIG-DURENDE proces is onafhankelijk van de zogenaamde precessie van de
aardas. De Zon doet zijn intrede ALTIJD in het
astrologische teken Kreeft, als de lengte van de Zon op de ecliptica 90
graden is. In een efemeride van een bepaald jaar kunt u dan zelf de dag
bepalen waarop dit gebeurt. Ook heeft de Zon op deze positie de grootste
noordelijke declinatie en die bedraagt ongeveer 23026'. Dit is
dan weer afhankelijk van de helling van de ecliptica op dat moment. Meer
hierover kunt u lezen in deel-2 van de serie Astrologische Astronomie,
elders in dit blad. De
Vaste Sterren. De sterren die tot het sterrenbeeld
Kreeft behoorden, worden aangeduid met een Griekse letter, gevolgd door de
naam Cancri, afgeleid van Cancer, de Engelse benaming van Kreeft. Deze
indeling is in 1603 door de Duitse astronoom Johann Bayer ingevoerd. De helderste ster wordt altijd
aangeduid door alfa(
),
gevolgd door de minder heldere sterren beta (
),
gamma (
),
delta (
),
epsilon (
),
enzovoort. Zo heet de ster "Acubens"
-Cancri.
North Asselus heet
-Cancri,
South Asselus heet
-Cancri.
De ster
-Cancri
heb ik niet kunnen terugvinden. Omdat deze sterren gekoppeld zijn aan
het sterrenbeeld Kreeft en NIET
aan het dierenriemteken, zijn
zij door de precessie van de aardas een stuk opgeschoven en zijn qua
lengte op de ecliptica in het dierenriemteken Leeuw terecht gekomen.
Zodoende hebben deze sterren voor de astrologische leer in Kreeft geen
effect. In de astrologie kijken we zuiver naar de lengte op de ecliptica,
gelegen tussen 90 en 120 graden, precies zoals we ook bij de Zon hebben
gedaan. Om dus de actuele vaste sterren voor
het teken Kreeft te beschouwen, moeten we kijken welke sterren tussen 90
en 120 graden liggen. Voor het jaar 2000 zijn deze
berekeningen voor u uitgevoerd en ik kom tot de volgende resultaten :
Vergelijkt u deze standen eens met de
opgave, die in het tekenbeschrijving Kreeft werd gedaan van Sagittarius
1985 nr.4. De invloed van de vaste sterren is
onmiskenbaar en al vele malen uitgebreid beschreven in de voorgaande
nummers van Sagittarius. In de zeer vele horoskoopbesprekingen worden deze
sterren vaak genoemd. Staan ze binnen 1 graad conjunct met een der
planeten of belangrijke punten van de horoskoop, dan dient u ze mee te
nemen als belangrijke invloed. Welke eigenschappen deze vaste sterren
hebben, is beschreven door Ptolemaeus in zijn Tetrabiblos, waarvan de
vertaling in Sagittarius is gepubliceerd. Dit boekwerk is ook los te
bestellen. De uitwerking is ook beschreven in het zeer goede boek "The
fixed Stars and Constellations in Astrology" van Vivian Robson. De naamgeving Vaste Sterren is ontstaan
door het feit dat ze zo ongelooflijk ver weg staan. Hun eigen
bewegingssnelheid valt door hun verre afstand nauwelijks op en dat is de
reden, waarom men in de oudheid veronderstelde dat de sterren vast in de
hemel stonden. Echter hun eigen beweging in het universum is vastgesteld
en deze eigen snelheid is verwerkt in de totale snelheid, die elke ster
heeft. In het reeds genoemde boek van
Robson zijn deze snelheden netjes getabuleerd. Ook vermeldt het boek de declinaties
van deze sterren en het is daarom best leerzaam om eens te kijken of de
invloed van een Vaste ster groter is, wanneer ook zijn declinatie dicht in
de buurt komt van de declinatie van de planeten en belangrijke punten in
de horoskoop, dus wanneer er tevens een parallelaspect met deze sterren
loopt. Ik heb hier zelf geen ervaring mee. Het
loont wellicht de moeite om hier eens een onderzoek naar te doen. Merk op in deze tabel dat de sterren
Sirius en Canopus een zuidelijke declinatie hebben, terwijl het teken
Kreeft juist de grootste noordelijke declinatie kent. Hoe kan dit? De meest bekende 110 vaste sterren, die
zijn opgenomen in het boek van Robson komen uit de 48 constellaties, die
sinds de oudheid bekend zijn. Van die 48 constellaties zijn er slechts 12
zodiakaal, t.w. de sterrenbeelden, die dezelfde naam hebben als de
dierenriemtekens. Dan blijven er nog 36 constellaties
over en deze zijn onderverdeeld in 21 noordelijke- en 15 zuidelijke
constellaties. Deze laatste 2 groepen liggen niet meer in de buurt van de
zodiak, maar vaak ver noordelijk en zuidelijk. Nog
een leuke anekdote tot slot. Er zijn in het verleden wel eens lieden
geweest die geprobeerd hebben om het universum te ontdoen van
mythologische namen. Julius Schiller was een van hen. Hij probeerde in
plaats daarvan bijbelse motieven te introduceren. Zo zou het sterrenbeeld
Kreeft de heilige Johannes moeten worden. De Kribbe (sterrenhoop Praesaepe)
bestond reeds, maar de twee genoemde ezels (
en
-Cancri)
moesten dan plaats maken voor paard en ezel, die zich rond de Kribbe van
Jezus schaarden. Deze poging is nooit gelukt. De grote 'ezel' heeft zich
lelijk vergist in de standvastigheid van één der oudste tekens van de
zodiak. Literatuur: i.
Morford,
Mark P.O. & Lenardon,
Robert, J., "Classical Mythology" 4e editie 1991; ii.
Von
Linden,
Suzanne & Klare, G., "Sterne
und Weltraum", 4, 1990; iii.
Robson,
V., "The Fixed Stars and Constellations in Astrology", 4e
editie, 1969; iv.
Gieles,
J.B., "Het teken Kreeft", Sagittarius, 4, 1985.
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
_______________________________________________________ Pagina voor het laatst bewerkt op / Page maintained on: Seite bearbeitet am / Pagina aggiornata il: 31/12/2015 15:30 |