Astrologische Artikelen door J. Ligteneigen               

Home

Contact mail

Home > Artikelen > Artikel-14

Op 11 augustus as. zal er een totale zonsverduistering plaatsvinden, die ook in centraal Europa goed te volgen is. Dit is een unieke gebeurtenis in deze eeuw en ook de laatste, want de eerstvolgende totale  zonsverduistering, die ook in Europa te zien is, zal pas ver in de 21e eeuw plaatsvinden.

In dit artikel zal ik u nader informeren over de omvang van deze verduistering.

Een totale zonsverduistering is een de meeste indrukwekkende natuurverschijnselen, die men beleven kan. Alleen als de Maan de Zonneschijf volledig bedekt, wordt de zgn. Zonnecorona voor het blote oog zichtbaar. Planeten en de helderste sterren worden zichtbaar, terwijl de omgeving zich in een schemerlicht bevindt, maar dan in andere kleuren als bij de normale schemering. De dieren in de natuur gaan zich kort van tevoren al anders gedragen. Het afnemende licht verstoort hun normale dag- en nachtritme en zij maken zich op voor de 'nachtrust'. Die rust is van korte duur, want de werkelijke volledige verduistering duurt op z'n hoogst slechts zeven minuten. En zelfs deze zonsverduistering duurt niet zo lang, slechts ruim twee minuten.

De achtergronden.

Nog even de achtergronden bij een zonsverduistering. In afb. 1 ziet u schematisch de situatie van de hemellichamen, die hierbij betrokken zijn. Het geheel is niet op schaal getekend, maar maakt wel duidelijk hoe het in elkaar zit. 
De Maan moet voor een volledige zonsverduistering precies zódanig tussen de Zon en de Aarde staan dat het licht dat van de Zon afkomstig is precies door de maanschijf wordt afgedekt. De schaduwkegel van de Maan raakt de nét het aardoppervlak. 
Als de Aarde ook maar een fractie verder van de maan af staat, zal de schaduwkegel van de Maan de Aarde net niet bereiken en is een heel ander verschijnsel zichtbaar. Het zonlicht is dan als een ring rond de donkere maanschijf zichtbaar. 
Bij een volledige verduistering is het verschijnsel zichtbaar, zoals in onderstaande figuur is afgebeeld.

De kernschaduw van de Maan wordt ook wel 'umbra' genoemd. Deze is theoretisch nooit groter dan 268,7 km. Iedereen die zich binnen deze dunne 'band' bevindt, kan de verduistering 100% waarnemen.

Zoals in Afb. 1 te zien is, gaan er ook lichtstralen vanaf de Zon naar de Aarde, aangegeven met de letter 'H'. Achter de Maan veroorzaakt dit een 'halfschaduw',  ook wel 'penumbra' genoemd. Op andere delen van de Aarde, die zich in deze penumbra bevindt, kan de verduistering ook worden waargenomen, echter die is dan niet meer volledig te noemen.

Nederland bijvoorbeeld zal ook deel uitmaken van de penumbra.

De schaduw van de Maan beweegt zich over het Aardoppervlak in de richting van het oosten. Omdat de Aarde zelf ook draait om zijn eigen as, tevens in de richting van het oosten, zal de snelheid van de maanschaduw op het aardoppervlak gelijk zijn aan de snelheid van de Maan in het universum minus de aswentelingssnelheid van de Aarde. De schaduw van de Maan beweegt zich al gauw met een snelheid van 2000 km per uur over het aardoppervlak. Zou u toevallig in een vliegtuig zitten en u had de mogelijkheid om naar beneden op de Aarde te kijken, dan zou u de schaduwkegel kunnen volgen. Niet al te lang natuurlijk, want een vliegtuig vliegt ongeveer 600 km. per uur.

Bij deze eclips raakt de schaduwkegel de Aarde voor het eerst om 9.30.18 UT (UT staat voor Universal Time, vrijwel gelijk aan GMT) op een plek in de Atlantische Oceaan, zo'n 800 km. ten oosten van New York. Hier komt de Zon dus verduisterd op, ook wel leuk om te zien.

Binnen 40 minuten is de schauwkegel de Atlantische Oceaan overgestoken en raakt om 10.10.33 UT voor het eerst de vaste grond bij Groot-Brittannië. Ruim 6 minuten later raakt de maanschaduw de noordkust van Frankrijk. Steden als Le Havre, Reims, Metz en Strassbourg liggen in de totaliteitszône..

Het Duitse Saarbrücken wordt om 10.30.22 UT 'getroffen', gevolgd door Augsburg en München, waar men ruim twee minuten de totale verduistering kan waarnemen.

Als snel wordt om 10.40.56 UT de Oostenrijkse grens bereikt. Vervolgens zal de schaduwkegel een deel van Hongarije overtrekken, daarna over de noordoostkant van Joegoslavië. Roemenië wordt om 10.51 UT bereikt.

De werkelijke totale verduistering wordt om 11.03.04 waargenomen in Roemenië. De kernschaduw is nu op z'n kleinst (112 km) en de duur van de verduistering is 2 minuten en 23 seconden.

Hierna vervolgt de schaduwkegel zijn reis door het noordelijk deel van Bulgarije en de Zwarte Zee wordt om 11.12 UT bereikt. Dan wordt een deel van Turkije 'gepakt', daarna Irak, Iran. De laatste landen die dan nog worden 'bezocht' zijn Pakistan en India. Boven de Golf van Bengalen wordt het officiële einde van de zonsverduistering bereikt. Op dat moment gaat daar de Zon onder.

Een zeer enerverende dag zal het zeker worden. Honderden, zoniet duizenden astronomen zullen het schouwspel gade slaan en menige sterrenkijker zal op de Zon worden gericht om opnamen te maken en metingen te doen. Al een jaar geleden zijn de belangrijkste plaatsen gereserveerd voor beroepsastronomen.

Ook gewone mensen kunnen het schouwspel natuurlijk gadeslaan.

Een waarschuwing : kijk nooit, alstublieft nooit rechtstreeks door een kijker naar de Zon.

Het licht en de straling die er nog steeds is, is krachtig genoeg om u te verblinden!

Hoe vaak komen eclipsen voor?

Als de baan van de Aarde en die van de Maan precies in hetzelfde vlak zouden liggen, dus precies in de ecliptica, dan zouden er twee eclipsen per omlooptijd van de Maan optreden : een ten tijde van de Nieuwe Maan en eentje bij Volle Maan. Maar de banen van de Aarde en de Maan liggen in een kleine hoek ten opzichte van elkaar. Het ene snijpunt van die twee banen heet de Noordelijke Maansknoop, ofwel Draconis en het andere snijpunt, precies 180 graden verder heet de Zuidelijke Maansknoop, ofwel Drakenstaart.

Dit snijpunt beweegt zich heel langzaam achterwaarts in een denkbeeldige baan om de Aarde en maakt een volledige ronde in iets meer dan 6798 dagen. Dit is dus tevens de reden, waarom de Maansknoop in de horoskoop altijd retrograde loopt. Omdat dit altijd het geval is, wordt de 'R' er niet meer bijgezet.

Voor alle duidelijkheid : het betreft hier de 'Mean Lunar Node', zoals u die ook in de efemeriden ziet staan. Er is ook nog een 'True Node', maar daar werken wij niet mee. In de nieuwe Compact American Ephemeris, treft u tegenwoordig per dag alleen de 'True Node' aan. Deze kan soms aanzienlijk verschillen van de 'Mean Node' en kan zowel direct als retrograde lopen.

In een toekomstig artikel, gewijd aan de beide maansknopen, zal ik de formules geven om beide knopen tot op de boogseconde nauwkeurig te berekenen.

Terug naar de frequentie van voorkomen van de eclipsen. Doordat het snijpunt van de Maansbaan en de baan van de Aarde in beweging is, komt het niet zo vaak voor dat zowel Zon als Maan zich precies op dit snijpunt bevinden. Bijna altijd bevinden zowel Maan als Zon zich enkele graden vanaf de Maansknoop.

Daarom is niet elke eclips volledig volmaakt. Theo van Berkel heeft hierover in Sagittarius 1989-nr.5 een interessant artikel geschreven.

Toch komen Zon en Maan periodiek in de buurt van deze Maansknoop en vormen zij eclipsen in regelmatige tijdsintervallen. Zo'n interval van 18 jaar 9 dagen en 8 uur heet de Saros en is al sinds Babylonische tijden als zodanig bekend. Dit interval komt vrijwel precies overeen met 19 terugkeren van de Zon bij de Maansknoop en met 242 terugkeren van de Maan bij de Maansknoop.

Gedurende 1 Saros treden ca. 29 Maans- en 41 Zonne-eclipsen op. Van deze 41 Zonne-eclipsen zijn er ca. 10 volledig en ca. 31 gedeeltelijk

In de afgelopen eeuw hebben in totaal 375 eclipsen plaatsgevonden. Hiervan waren er 147 een Maansverduistering en 228 een Zonsverduistering, inclusief die op 11 augustus 1999.

Zoals u ziet wordt er dus heel wat af verduisterd!

De standen van de Zon en Maan en de plaats van exacte samenstand.

Ik heb van een aantal tijdstippen de standen van de Zon en Maan met een supernauwkeurig programma berekend. Dit programma berekent de lengte en breedte en declinatie met een nauwkeurigheid van ca. 0,4 boogseconde.

In de tabel ziet u het tijdstip 11:09:06, waarop de Zon en Maan volkomen in gelijke lengte (true longitude) staan. Maar, omdat beiden niet precies conjunct de Maansknoop staan, hebben Zon en Maan een verschillende breedte en dus ook een verschillende declinatie.

Ik heb aan de hand van een tabel, waarin het geografische gebied staat van de eclipsen voor een bepaalde tijd, berekend, in welk land dit tijdstip voorkomt.

Dit zijn de coördinaten : 43.22.12 N en 27.04.47 O.

Dit komt vrijwel overeen met de plaats Sumen, vlak bij Varna in het noorden van Bulgarije, ca. 500 km. ten oosten van Pristina in Kosovo.

U begrijpt dat mijn interesse gewekt was toen ik dit berekende! Theo van Berkel zegt terecht in zijn artikel dat er heel veel onzin wordt rondgebazuind als er een eclips plaatsvindt, zowel op astrologisch gebied als op paranormaal terrein. Niettemin is het interessant om te zien hoe de horoskoop voor dat moment en die plaats er uit ziet.

Een ramp of gewoon niets aan de hand?

In de boekbespreking van het boek van Elizabet Teissier, elders in dit blad, komt u ook haar visie tegen  over deze eclips. Zij baseert zich op de zinssneden van Nostradamus, die wellicht op deze eclips betrekking kunnen hebben.

Lees en huiver :

"In het jaar duizendnegenhonderd negenennegentig en zeven maanden,

zal uit de hemel een grote Koning van verschrikking komen,

de grote Koning van Angolmois weer wekken,

Voordat na Mars hij gelukkig heerst"

Vervolgens zegt Teissier hierover : "Het nieuwe Duitsland is via zijn Ascendant betrokken; het zou ernstig kunnen wankelen. De horoskoop van de USSR van 1917 zal op zijn beurt sterk door deze conjunctuur worden aangevallen, omdat de Zon en Saturnus resp. op 14^o in Schorpioen en Leeuw staan. Zou dit verband houden met de meest gangbare interpretatie van 'Koning der Angolmois' als 'Koning der Mongolen'? Wat de hypothese oproept van een inval  vanuit het Oosten?" - tot zover Teissier.

In de boekbespreking kunt u ook lezen dat zij zelfs een invasie door beschavingen van elders uit het universum niet voor onmogelijk acht. Dat is nu precies waar Theo van Berkel voor waarschuwt in zijn artikel. Mensen lijken bij de interpretaties van dit soort verschijnselen volledig uit hun bol te gaan.

Ik zal zelf heel wat voorzichtiger te werk gaan. Bovendien heb ik bijna geen ervaring met het interpreteren van eclipshoroskopen.

In bovenstaande figuur ziet u de horoskoop voor het moment waarop de Zon en Maan exact op dezelfde lengte staan (true longitude) op de plaats, die ik zo goed mogelijk benaderd heb aan de hand van de verduisteringstabel.

Als u de horoskoop bekijkt, dan vallen een aantal dingen op :

(1) Eigenlijk geheel overbodig te zeggen, maar de Zon en Maan staan volledig conjunct met elkaar, geheel in overeenstemming met de eclips.

(2) Het Pars Fortuna staat volledig conjunct de Ascendant. Dit is per definitie zo wanneer Zon en Maan perfect conjunct staan. De definitie van het Pars Fortuna is immers : ASC + Maan - Zon.

Zon en Maan hebben dezelfde lengte, dus Maan - Zon = nul.

Hierdoor wordt het Pars Fortuna gelijk aan de Ascendant.

Welke horoskoop ter wereld u ook opstelt voor dit tijdstip, altijd staat het Pars Conjunct met de Ascendant.

Een dergelijke stand kan niet meer als een bijzonderheid van deze horoskoop worden gezien, aangezien elke horoskoop dit patroon vertoont.

(3) Bij de verdeling van  de tekens naar Hoofd, Vast en Beweeglijk valt op dat de hoofdtekens onbezet zijn en vrijwel alles in de vaste tekens staat. De elementen zijn beter verdeeld.

Welke conclusies kunnen we nu uit deze horoskoop trekken?

Deze horoskoop is eigenlijk een uurhoek. Maar van wat?

Mogelijkerwijs van een kindje dat op dit tijdstip op die plaats geboren wordt? In dat geval is de uurhoek meteen de geboortehoroskoop van het kindje. Een zaak misschien die geopend wordt? Of toch een ramp van grote omvang?

Mars en Saturnus staan vrijwel gesloten in oppositie in een stand, die vrijwel conjunct en oppositie de Ascendant ligt. Dit zou een levensbedreigende situatie kunnen zijn, waarbij bijv. chemische wapens (Mars in Schorpioen in 12) betrokken kunnen zijn Het geheel staat in een vierkant met Uranus in Waterman, waardoor een grote ontploffing mogelijk is. Wellicht materiaal van Russische makelij? Misschien een kerncentrale, die à la Tsjernobyl de geest geeft?

Zon en Maan staan beide vrijwel vierkant Ascendant. De gebeurtenis kan dus grote bevolkingsgroepen treffen.

Het blijft echter gissen naar de werkelijke gebeurtenis en daarom is het verstandig hier met grote terughoudendheid bezig te zijn, anders gaan we nog Marsmannetjes zien, zoals Teissier ons voorschotelt.

Je kunt voor dit tijdstip diverse horoskopen opstellen voor belangrijke plaatsen op Aarde en dan wordt het eigenlijk nog moeilijker, omdat er altijd wel een gesloten constellatie optreedt vlak bij de huizen van de horoskoop.

Bovendien is deze horoskoop berekend met de werkelijke (true) posities, die de hemellichamen innemen en niet met de schijnbare (apparent) posities. Ook dat maakt nog een verschil.

Afin, ik laat het aan de lezer over om hier zelf de gedachten over te laten gaan. Er zal in de astrologische wereld wel weer heel wat af gerekend worden.

Literatuur :

i.         Sterne und Weltraum, 4, 368-373, (1999);

ii.        Sagittarius, 5, 8-10, (1989);

iii.      Microsoft Encarta Encyclopedia, 1977.

Download PDF-bestand

_______________________________________________________

Pagina voor het laatst bewerkt op / Page maintained on: 

Seite bearbeitet am / Pagina aggiornata il:   31/12/2015 15:28